آسمانی ها

اگر بخواهید شهرها یا خیابان‌های کشور کره شمالی را از طریق نقشه گوگل مشاهده کنید، این خواست امکان پذیر نخواهد بود. همچنین کاخ سلطنتی هلند و حتی نیروگاه واقع در محوطه دانشگاهی در نیویورک نیز دور از دسترس می‌باشند.دیانا ییک (Deanna yick) ، سخن گوی گوگل در این زمینه می‌گوید:تصاویر ماهواره‌ای و محیطی موجود در گوگل ارث و گوگل مپ هر دو از طریق منابع عمومی و تجاری تامین می‌گردند.

ما موظف هستیم به قوانین کشورها توجه کرده و بنابر خواست آنها عمل کنیم. بعضی از کشورها تصاویر خاصی را محو کرده و سپس آنها را در اختیار ما قرار می‌دهند.زمانی که Google Map برای اولین بار شروع به فعالیت کرد، تصاویر مربوط به کاخ سفید و ساختمان کنگره آمریکا در واشنگتن دی سی نیز نامشخص بودند. ییک در ادامه می‌افزاید: «گوگل به طور مرتب این تصاویر را به روز رسانی می‌کند و این در واقع بخشی از تلاش این شرکت برای خلق نقشه‌های غنی و کاربردی‌تر می‌باشد.»

ییک افزود: ما در تلاش هستیم تا حد ممکن بهترین اطلاعات را منتشر کرده و در دسترس عموم قرار دهیم. در این راه می‌بایست عناصر گوناگونی را مد نظر قرار دهیم بویژه زمانی که قصد جداسازی بهترین تصاویر را داریم. در این مورد باید به تاریخ، وضوح و رزولوشن تصویر توجه جدی داشته باشیم. گوگل اطلاعات به روز شده را دریافت کرده و اگر آنها به بهبود کیفیت تصاویر موجود کمک کنند علی رغم دستکاری‌های احتمالی، مجددا اقدام به بازنشر آنان می‌کند.در ادامه شما را با نقاطی از جهان که نقشه گوگل اجازه مشاهده آنها را به شما نمی‌دهد آشنا می‌کنیم. در این سفر با ما همراه شوید.

اقامتگاه سلطنتی، هلند

 

این کاخ سلطنتی که در شهر آمستردام واقع شده به فهرست بلند بالایی از دیگر کاخ‌های خاندان سلطنتی هلند که در نقشه گوگل محو شده‌اند اضافه می‌گردد. از جمله این اماکن می‌توان به اصطبل سلطنتی و دیگر کاخ خاندان سلطنتی واقع در شهر دن‌هاگ (Den Haag) که "هوییس تن بوش "(Huis ten Bosch) یا "خانه‌ای در میان درختان " نامیده می‌شود اشاره کرد.

یکی از اموری که در روز قیامت برای بسیاری از مردم اتفاق می افتد حسرت خوردن است؛ یکی حسرت ساعات عمرش را می خورد، یکی حسرت ایمان نیاوردن به وعده های الهی، یکی حسرت عباداتی که می توانست انجام بدهد و نداده و... اما بزرگترین این حسرت ها چیست؟مال و ثروت چیزی است که خیلی ها مقابلش نقطه ضعف دارند ، آنقدر زیاد که حاضرند برای رسیدن به آن هر کاری بکنند ، از حرام خوری گرفته تا قتل و غارت .خود ما هم ممکن است خیلی حسرت بخوریم که چرا فلان قدر ثروت نداریم ، اگر در معامله ای ضرر کنیم روزها و شب ها غصه میخوریم و خود و دیگران را لعنت می کنیم ، اگر سود ببریم از خوشحالی سرمست می شویم و به طمع می افتیم که بیشتر و بیشتر سود کنیم .و این ها به خاطر طمع ما نسبت به مال دنیاست ولی نمی دانیم که حرص و طمع دنیا و آخرت ما را به باد می دهد .

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ إِنْ أَرَدْتَ أَنْ تَقَرَّ عَینُكَ وَ تَنَالَ خَیرَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ فَاقْطَعِ الطَّمَعَ عَمَّا فِی أَیدِی النَّاس‏

از امام صادق علیه السّلام روایت شده كه فرمودند اگر می خواهى دیدگان شما روشن گردد و به خیر دنیا و آخرت برسید طمع نداشته باشید و از مردم قطع امید نمائید.( ترجمه الإیمان و الكفر بحار الانوار ج‏2 ص 129)

در روایات دیگر آمده است : «إِیّاكُم وَالشُّحَّ فَإِنَّما هَلَكَ مَن كانَ قَبلَكُم بِالشُّحِّ اَمَرَهُم بِالبُخلِ فَبَخِلوا وَأَمَرَ هُم بِالقَطیعَةِ فَقَطَعوا وَأَمَرَهُم بِالفُجورِ فَفَجَروا» ؛از حرص بپرهیزید كه پیشینیان شما در نتیجه حرص هلا; شدند، حرص آنها را به بخل وادار كرد و بخیل شدند. به قطع رحم وادار كرد و قطع رابطه كردند با خویشاوندان. به بدى وادارشان كرد و بدكار شدند.(غررالحكم، ج2، ص 460، ح3295)حرص و طمع عاقبت صاحبش را به حرام خواری می اندازد برای ارضای حس بیشتر و بیشتر داشتن چاره ای به جز حق را ناحق کردن نمی بیند و  برای انباشت مال دنیا آخرت خود را می دهد .کسی که با طمع و حرام چیزی را به دست می آورد در بذل و بخشش آن هم ابا دارد ، و گمان می کند تا ابد در دنیا خواهد ماند ، تا اینکه دست مرگ یقه او را می گیرد و از خواب خیال خوشش بیدارش می کند.و آنجاست که تازه می فهمد برای هیچ خود را به عذاب دنیا و آخرت گرفتار کرده است و چه دیر است برای حسرت خوردن و  پشیمانی .

امام على علیه‏السلام:

«بزرگترین حسرت در روز قیامت، حسرت مردى است كه مالى را در غیر رضای خداوند گرد آورده و آن را براى كسى بر جاى گذاشته که وارث آن را در راه طاعت خداى سبحان خرج كرده باشد و به این سبب به بهشت برود اما نفر اول به دوزخ می‌رود.»حضرت امیرمومنان علی(علیه السلام) در نهج‌البلاغه بزرگترین حسرت انسان در روز قیامت را بیان فرموده‌‌اند.


و چه زیباست این روایت

امام على علیه السلام:

اَعجَبُ ما فِى النسانِ قَلبُهُ وَ لَهُ مَوارِدُ مِنَ الحِكمَةِ وَ اَضدادٌ مِن خِلافِها فَاِن سَنَحَ لَهُ الرَّجاءُ اَذَ لَّهُ الطَّمَعُ وَ اِن هاجَ بِهِ الطَّمَعُ اَهلَكَهُ الحِرصُ وَ اِن مَلَكَهُ الیَأسُ قَتَلَهُ السَفُ... فَكُلُّ تَقصیرٍ بِهِ مُضِرٌّ وَ كُلُّ اِفراطٍ بِهِ مُفسِدٌ؛

شگفت ترین عضو انسان قلب اوست و قلب مایه هایى از حكمت و ضد حكمت دارد. اگر آرزو به آن دست دهد، طمع خوارش مى گرداند و اگر طمع در آن سر بركشد، حرص نابودش مى كند و اگر ناامیدى بر آن مسلّط شود، اندوه، او را مى كُشد... هر كوتاهى برایش زیانبار است و هر زیاده روى برایش تباهى آفرین. (علل الشرایع، ص 109، ح 7)  قیامت را یوم الحسرة می گویند در آن دیار خیلی چیزها هست که ما بابتش غصه دار و در حسرت باشیم ، ولی پر حسرت ترین ما آن کسی است که آخرت خود را برای دنیای دیگران فروخت .

نکته پایانی :

یادمان باشد آن خانه و ماشین هایی که دیگران دارند و ما نداریم و هر وقت می بینیم آه از نهادمان بلند می شود روزی چنان آه از نهاد صاحبانشان بلند کند که آن آه تمام دنیایشان را بسوزاند .اگر کمی عاقبت اندیش باشیم از خداوند روزی حلال و به صلاحمان طلب می کنیم ، روزی ای که خیر دنیا و آخرت در آن باشد نه آنچه که دیگران دارند و ما باطنش نمی دانیم و  طلب کنیم .

منبع : ایران مطلب

بیست و دوم بهمن، در حکم عید غدیر است؛ زیرا در آن روز بود که نعمت ولایت، اتمام نعمت و تکمیل نعمت الهى، براى ملت ایران صورت عملى و تحقق خارجى گرفت. ۱۳۶۸/۱۱/۰۴ هر گاه و هر جا که از پیروزی ۲۲ بهمن یادی و نامی آورده می شود، چهره ی شهید و نقش خونین شهادت، در برابر چشم ها پدیدار می گردد. ۱۳۶۸/۱۱/۱۹ دهه‌ى فجر، در حقیقت مقطع رهایى ملت ایران و آن بخشى از تاریخ ماست که گذشته را از آینده جدا کرده است. ۱۳۶۹/۱۰/۱۱ دهه‌ى فجر، آن آیینه‌یى است که خورشید اسلام در آن درخشید و به ما منعکس شد. اگر این آیینه نبود، باز هم مثل همان دوره‌هاى تاریک و قرون خالیه، بایستى ما مى‌نشستیم و اسمى از اسلام مى‌آوردیم. ۱۳۶۹/۱۰/۱۱ برگزارى دهه‌ى فجر، باید مثل برگزارى جشن نیمه‌ى شعبان باشد. ۱۳۶۹/۱۰/۱۱ خاطره‌ى امام، بیش از همیشه، در دهه‌ى فجر و بیست‌ودوى بهمن است. حتّى بیشتر از مراسم سالگرد رحلت امام، این بزرگداشت نشان‌دهنده‌ى شخصیت آن بزرگوار است. ۱۳۶۹/۱۰/۱۱ دهه فجر در حقیقت ولادت امامت در این کشور است؛ به همان معنایى که خود امام و اسلام براى ما ترسیم کرده‌اند. ۱۳۶۹/۱۰/۱۱ ۲۲ بهمن در حیات تاریخى و ملى کشور و هدایت سرنوشت ملت ایران به سوى حق و صلاح نقش بزرگى داشته است. ۱۳۷۸/۱۱/۰۶ در طلیعه‌ی‌ روزهای‌ درخشان‌ فجر از همه‌ چیز شایسته‌تر تکریم‌ شهیدان‌ و خضوع‌ در برابر روح‌ فداکار آنهاست‌. ۱۳۷۹/۱۱/۱۲ دشمنان سعى مى‌کنند انقلاب را از یاد مردم ببرند؛ اما دهه فجر، انقلاب را به یاد مردم مى‌آورد. سعى مى‌کنند امام را از یاد مردم ببرند؛ اما دهه فجر، تجسّم اراده و عظمت امام بزرگوار ماست. ۱۳۸۰/۱۱/۰۳ حادثه بیست‌ودوم بهمن و پیروزى انقلاب، پایان تحقیر ملت ایران بود. ۱۳۸۰/۱۱/۲۱ اگر انقلاب اسلامى و امام بزرگوار ما نبود و اگر اسلام پرچمدار انقلاب و تحوّل در این کشور نبود، هیچ امیدى وجود نداشت که سلطه جهنّمىِ تحقیرآمیز امریکا و حکومت دیکتاتورىِ قسىّ‌القلب پهلوى از این مملکت برکنده شود. ۱۳۸۱/۰۳/۱۴ راهپیمایى بیست‌ودوم بهمن در جهان یک پدیده بى‌نظیر است؛ هیچ کشورى در هیچ مراسمى چنین اجتماعى را در شهرهاى بزرگ و کوچک به خود نمى‌بیند و به یاد ندارد؛ این مخصوص شماست. ۱۳۸۲/۱۱/۲۴ راهپیمایى بیست‌ودوم بهمن مظهر اقتدار ملى است؛ نشان‌دهنده‌ى عزم عمومى ملت ایران است؛ مظهر همان چیزى است که هر دشمنى را در هر حد و اندازه‌یى از اقتدار نظامى و توانایى‌هاى تبلیغاتى و سیاسى، مرعوب مى‌کند. ۱۳۸۳/۱۱/۱۹ ملت ایران هر سال با حرکت خود در بیست‌ودوم بهمن، دشمن را در جاى خود متوقف و وادار به عقب‌نشینى کرده. ۱۳۸۳/۱۱/۱۹ روز ۲۲ بهمن و راهپیمائى ۲۲ بهمن مظهر اقتدار ملى است؛ مظهر اقتدار ملت ایران است؛ مظهر حضور مردمى و اراده و عزم ملى ملت ایران است که مرد و زن و پیر و جوان، در همه‌ى شرائط به خیابانها مى‌آیند و خودشان را در سرتاسر کشور در مقابل چشم بینندگان قرار میدهند؛ این خیلى باعظمت است. 

به گزارش شیعه آنلاین، اخبار رسیده از عراق حاکی از آن است که از ابتدای حمله تمام عیار گروهک تروریستی – تکفیری “داعش” به نقاط مختلف عراق تاکنون ارتش موفق شده ۳۱۵۶ تروریست را به هلاکت برساند.بر اساس بیانیه ای که در این باره توسط وزارت دفاع عراق منتشر شده، نام سرشناس ترین تروریست های کشته شده توسط ارتش عراق، عبارتند از:

ابو ایوب الصومالی؛ ابو یمامه الدوسری؛ ابو زینة اللیبی؛ حامد اسمعیل الصبیحی؛  ابو حفصة الانباری؛ ابو انس الشامی؛ ابو بکر الشیشانی.

لازم به ذکر است، حضرت امیر المومنین علی علیه السلام ۱۴۰۰ سال پیش فرمودند: “إذا رأیتم الرایات السود فالزموا الأرض ولا تحرکوا أیدیکم ولا أرجلکم ثم یظهر قوم ضعفاء لا یُوبه لهم قلوبهم کزُبَر الحدید هم أصحاب الدولة لا یفون بعهد ولا میثاق یدعون إلى الحق ولیسوا من أهله “أسماؤهم الکنى ونسبتهم القرى” حتى یختلفوا فیما بینهم ثم یؤتی الله الحق من یشاء…” (۱)

ترجمه: زمانی که پرچم های سیاه را دیدید از جای خود حرکت نکنید – به این معنا که دعوت آنان باطل است و نباید به کمک آنان بشتابید – سپس قومی ضعیف ظاهر می شوند که قلب هایشان مانند براده های آهن سخت است، آنها وفادار به هیچ عهدی نیستند، به حق فرا می خوانند در حالیکه از آن نیستند، اسامی شان، کنیه و نسبت هایشان از نام شهرها گرفته شده؛ تا اینکه در بین خود اختلاف نظر پیدا می کنند و خداوند خداوند اهل حق – هر کسی که بخواهد- را ظاهر می سازد…”

گفته می شود این سخن که مفهوم آن تماما با تروریست های “داعش” منطبق است کسانی که پرچم های سیاه دارند، اسامی شان، کنیه است مانند “ابو مصعب، ابوالبراء و…” و نسبت هایشان به شهرها می رسد مانند “البغدادی، الحرانی و…” .

شایان ذکر است، حدیث فوق در کتاب “احقاق الحق و ازهاق الباطل” ذکر شده است.